وقتی کلاس دوم دبستان بودم، یه معلمی داشتم که برادرش شهید شده بود
یه روز گفت : برادر من اینقدر آدم مومن و خوبی بود که همیشه دو متر رو هوا راه می رفت، ما هم که اولاش نمی دونستیم، همسایه ها گفتن، بعدا که دقت کردیم دیدیم آره ه ه ه دو متر رو هوا راه می ره، یعنی اینقدر آدم خوبی بود
.
خب من هم کوچیک بودم دیگه، دوست داشتم رو هوا راه برم، چه قدر دعا کردم خدائیش که یه بار، فقط یه بار بتونم رو هوا برم، نه دو متر حتی، دعا می کردم که یه سانتی دو سانتی
خدا می دونه چه قدر فقط رو در خودکار بیک تمرین می کردم که بتونم از زمین بلندش کنم(خوب دیدم نمی تونم رو هوا راه برم تصمیم گرفتم از جاهای کوچیک تر شروع کنم شاید جواب داد)، یعنی روزی چند ساعت می شستم به در خودکار بیک نگاه می کردم فقط، ولی خب موفق نشدم دیگه
یعنی واسه همه لحظه هایی که من فکر می کردم که خیلی آدم بدی هستم که نمی تونم هیچ کدوم از این کارا رو انجام بدم، این معلمه خره
.
یه روز هم اومد گفت بچه ها مگس خیلی موجود خطرناکیه، مواظب باشین، یکی از فامیلهامون، مگس ازجلو صورتش رد می شده، تو چشمش تخم ریزی کرده(بعد پلک پائینش رو کشید پایین، گفت اینجا)، اول که تخم ریزی کرده بود نفهمید، بدا که بچه مگس ها دنیا اومدن و از تو چشمش پرواز کردن فهمید، رفت دکتر ولی نتونستن براش کاری بکنن، تا مگس ها خودشون کم کم پرواز کردن رفتن
.
خب ما بچه بودیم، باور می کردیم دیگه، هر وقت مگس از جلو صورتم رد می شد، می رفتم جلو آینه پلک پائینم رو می کشیدم ببینم مگس ها تخم ریزی کردن یا نه؟
یعنی فکر نمی کرد ما یه روز بزرگ می شیم می فهمیم دروغ می گفته؟
.
