سه شنبه 22 مرداد ماه سال 1387

با اشاره و طوری صحبت کردن که صورتم به طرفش باشه، گفتم دراز بکشه روی تخت و لباسش رو بزنه بالا که قلب جنین رو گوش بدم، روی پروپ دستگاه کمی ژل مالیدم و گذاشتم رو شکمش، به نشانه اینکه قلبش خیلی خوب می زنه سرم و تکون دادم و لبخند زدم

.

نمی تونست صدا رو بشنوه

.

دستش و گرفتم و گذاشتم روی بلندگو، از ضربه های قلب ِ جنین که باند ِدستگاه و تکون می داد تونست صدا رو احساس کنه

یه لبخند گنده زد و چشاش و گشاد کرد، خنده اش تموم نمی شد

چند لحظه دستش رو همونجا نگه داشتم

.

از اتاق اومدیم بیرون، با ایما و اشاره شروع کرد واسه مامانش تعریف کردن که قلب بچه تالاپ تلوپ می کرده، دستش رو مشت کرد و چند بار با فشار باز و بسته کرد، که یعنی اینطوری
.

بعد دکتر بهش گفت : خب، صدای قلب بچه ات رو هم که شنیدی

.

تصور اینکه امروز می ره خونه و واسه شوهرش که اون هم ناشنواست صدای قلب بچه شون رو تعریف می کنه خیلی خیلی خوشحالم می کنه

.