غروب، خاطرات کودکی

اون موقعا که بچه بودیم هر موقع مامانه مربای آلبالو درست میکرد و هسته هاشو جدا می کرد، آخرش که کارش تموم میشد هسته آلبالو های قرمز ِ قرمز که توی یه کاسه جمع شده بودن و من و داداشه میبردیم تو حیاط و مشت مشت می کردیم تو دهنمون و شروع میکردیم به شوت کردن وسط حیاط، بعدش هر کی مسافت بیشتری پرت کرده بود برنده بود

بیچاره مامانه که آخر سر مجبور بود همه هسته ها رو از تو حیاط جمع کنه

واقعا مامانا خیلی گناه دارن

.

زبونش مو در میاورد از بس که می گفت اسباب بازیهاتونو وقتی که بازی تون تموم شد از وسط اتاق جمع کنید
ما هم که هیچ وقت این کارو نمی کردیم
بعدش تا خودش میومد جمع کنه می گفتیم، اِ اِ اِ جمع نکن، ما که هنوز بازیمون تموم نشده
.
گاهی اینقده دعوا می کردیم با هم و هی می گفتیم مامان مامان، که می گفت اگه یه بار دیگه بگین مامان، میام جفتتونو می کُشم
مگه ما از رو میرفتیم
پنج دقیقه بعد
ماماااااااااااان، بیا این منو زد
ماماااااااااان، بیا این اسباب بازی منو گرفت
مامااااااااان، بیا این منو بازی نمی ده
مامااااااااااااان، این زد ماشینشو شکست
مامااااااااااان، این تابلوهه رو انداخت
مامااااااااااان، این توپشو شوت کرد به پنجره

خب مشخصا همه این "مامان" ها که گفته شد من بودم و همه اون کرم ها رو داداشه می ریخت

.